Herinneringen

Het levende verhaal van Anke kreeg in de jaren na ons interview een vervolg. Wij ontmoetten elkaar met enige regelmaat en zo nu en dan schreef ik daar een stukje over. Ze vertelde me, dat de stukjes haar hielpen de realiteit écht aan te kijken en ze hielpen de mensen om haar heen dicht bij haar te blijven en haar te volgen in waar ze was.

Aan het einde van haar leven maakten we samen nog een herinneringenboekje: een boekje voor haar geliefden, de mensen die in de jaren van haar ziek zijn zo dicht bij haar waren gebleven. 

In overleg met Anke mag ik hier alle stukjes plaatsen, samen met de gedichten die ze zo mooi vond. Het laatste stukje staat in de tijd gezien bovenaan.

​Eva