Ik ben Eva de Vries-Holkamp (1963). Ik ben getrouwd met Tjerk en wij hebben samen twee - inmiddels volwassen - kinderen.
In mijn jonge jaren ben ik opgeleid tot secretaresse en het grootste deel van mijn werkzame leven heb ik binnen dat vakgebied gewerkt. Op een gegeven moment verlangde ik echter naar ander contact, ik wilde niet langer achter de computer, maar ervoor. Toch kwam het er niet van.
Tot het leven zelf mij een handje hielp.
In mijn jonge jaren ben ik opgeleid tot secretaresse en het grootste deel van mijn werkzame leven heb ik binnen dat vakgebied gewerkt. Op een gegeven moment verlangde ik echter naar ander contact, ik wilde niet langer achter de computer, maar ervoor. Toch kwam het er niet van.
Tot het leven zelf mij een handje hielp.
2013 en 2014 waren voor mij turbulente jaren waarin ik te maken kreeg met ziekte, een risicovolle operatie, een ernstig ongeluk en het verliezen van mijn baan. Aan het eind van 2014 stond ik voor mijn gevoel niet alleen met lege handen, maar ook volledig buiten de maatschappij. Ik wilde graag re-integreren, maar waar dan en hoe dan?
Ik stelde mijzelf de vraag: 'Wat wil ik nou echt?'. Toen in die zoektocht mijn aandacht meerdere keren achter elkaar werd getrokken door een opleiding tot rouwbegeleider, wist ik: 'Ja, dat is wat ik wil'.
Ik stelde mijzelf de vraag: 'Wat wil ik nou echt?'. Toen in die zoektocht mijn aandacht meerdere keren achter elkaar werd getrokken door een opleiding tot rouwbegeleider, wist ik: 'Ja, dat is wat ik wil'.
In de eerste plaats hielp ik daarmee mijzelf, want ook ik maakte in mijn leven van alles mee, niet alleen de eerder genoemde operatie, het ongeluk en het verliezen van mijn baan, maar ook gestrande relaties, het overlijden van mijn vader op het moment dat ik hoogzwanger was, een postnatale depressie, het verlies van gezondheid, het overlijden van mijn vriendin, mijn moeder verliezen, eerst aan het leven en daarna aan de dood, .... Er waren kortom best nog wat zaken die (opnieuw) mijn aandacht vroegen.
Dwars door alles heen heb ik mijn hart gevolgd en ben ik mijn eigen weg gegaan. Dat was een zoeken, vallen en steeds weer opstaan, want het ging niet meer zoals het altijd was gegaan. Zou je mij nu vragen wat het belangrijkste is wat ik leerde in die tijd, dan zou ik zeggen: 'Dat het niet anders kan zijn dan het is, en dat dat ook niet meer hoeft'. Dit diepe weten maakt een wereld van verschil.
Dwars door alles heen heb ik mijn hart gevolgd en ben ik mijn eigen weg gegaan. Dat was een zoeken, vallen en steeds weer opstaan, want het ging niet meer zoals het altijd was gegaan. Zou je mij nu vragen wat het belangrijkste is wat ik leerde in die tijd, dan zou ik zeggen: 'Dat het niet anders kan zijn dan het is, en dat dat ook niet meer hoeft'. Dit diepe weten maakt een wereld van verschil.
Alles wil gekend worden
Wanneer vrouwen bij mij in de praktijk komen, dan is dat omdat er iets ingrijpends in hun leven is gebeurd. Soms vinden ze het moeilijk om te gaan met alle verschillende gevoelens en emoties, soms lukt het niet opnieuw het leven vast te pakken. Er is pijn, verdriet, onrust, schuldgevoelens, boosheid, onmacht. Ze zoeken zichzelf, willen opnieuw beginnen of terug naar hoe het was.
Maar we kunnen niet terug, we kunnen alleen maar vooruit. En om vooruit te kunnen, zullen we eerst moeten aankomen in wat er is, in wie wij zijn. En wat is dát moeilijk: echt aankomen in hoe het is, aanvaarden dat dít het is, ook al wil je dat niet. Daar is moed voor nodig en het is ook heel hard werken.
Maar je hoeft het niet alleen te doen
Op de weg die jij hebt te gaan loop ik graag even met je mee. Met mijn professionele achtergrond, mijn levenservaring én mijn oprechte belangstelling wil ik er zijn voor jou. Ik luister naar je met alles wat ik heb: mijn oren, mijn ogen, met ál mijn zintuigen, maar bovenal luister ik met mijn hart. We werken samen aan dat wat aandacht vraagt, aan waar jij tegenaan loopt. Soms in gesprek, soms binnen een creatieve werkvorm. Ik geef praktische handvatten en wil me oprecht met jou verbinden.
Wanneer vrouwen bij mij in de praktijk komen, dan is dat omdat er iets ingrijpends in hun leven is gebeurd. Soms vinden ze het moeilijk om te gaan met alle verschillende gevoelens en emoties, soms lukt het niet opnieuw het leven vast te pakken. Er is pijn, verdriet, onrust, schuldgevoelens, boosheid, onmacht. Ze zoeken zichzelf, willen opnieuw beginnen of terug naar hoe het was.
Maar we kunnen niet terug, we kunnen alleen maar vooruit. En om vooruit te kunnen, zullen we eerst moeten aankomen in wat er is, in wie wij zijn. En wat is dát moeilijk: echt aankomen in hoe het is, aanvaarden dat dít het is, ook al wil je dat niet. Daar is moed voor nodig en het is ook heel hard werken.
Maar je hoeft het niet alleen te doen
Op de weg die jij hebt te gaan loop ik graag even met je mee. Met mijn professionele achtergrond, mijn levenservaring én mijn oprechte belangstelling wil ik er zijn voor jou. Ik luister naar je met alles wat ik heb: mijn oren, mijn ogen, met ál mijn zintuigen, maar bovenal luister ik met mijn hart. We werken samen aan dat wat aandacht vraagt, aan waar jij tegenaan loopt. Soms in gesprek, soms binnen een creatieve werkvorm. Ik geef praktische handvatten en wil me oprecht met jou verbinden.
Voor even samen op weg.
Want je hoeft het niet alleen te doen.
Want je hoeft het niet alleen te doen.
Professionele achtergrond
- Specialisatie Levenseinde Rituelen mei 2023 | Landelijk Expertisecentrum Sterven
- Mastercourse Systemisch werken met traumatisch verlies september 2021 - maart 2022 | Expertisecentrum Omgaan met Verlies
- Seminar Vonken van Verlangen - 23 en 24 april 2021 - Expertisecentrum Omgaan met Verlies - met Wibe Veenbaas (Phoenix Opleidingen) en Riet Fiddelaers-Jaspers
- Opleiding Stervensbegeleider | 2018 – 2019 | Landelijk Expertisecentrum Sterven
- Systemisch Werk | 10 + 24 april 2018 | Buro Nazorg Zwolle
- Opleiding Rouwbegeleider | 2016 – 2017 | Buro Nazorg Zwolle
- Introductiecursus VPTZ | 2013 | Hospice Dronten
- Pulsar Academie | Post HBO opleiding tot veranderkundige | 2009 – 2012 | Stichting deVoorde/Pulsar BV
- HBO Reflexzonetherapie | 2007 – 2010 | Amice, Barneveld
Meer weten? November 2016 werd ik geïnterviewd door Astrid Pol. Lees hier mijn eigen Levende Verhaal.