Uit: De klim – Stef Bos

Ik klim tegen de berg op
de wind staat in de rug
dans op de pedalen
onder een helderblauwe lucht
vermaal de kilometers
en vreet het asfalt op
heb zin om af te dalen
ben bijna aan de top
 
Ik kijk naar beneden
en zie daar in het dal
de afgelegde weg
de hoogmoed voor de val
het punt waar ik de mist in ging
de bocht die ik niet zag
de liefde die voorbij ging
omdat ik er nooit was
 
Waar ik ook voor vlucht
wat ik ook ontwijk
er is geen weg terug
ik kan alleen nog maar vooruit.