Voor altijd een vrouw mét tekst

Waar ik in het leven vaak een vrouw zonder tekst ben - want niet sterk in small talk - ben ik vanaf vandaag voor altijd een vrouw mét tekst. Ook als ik niets zeg. Hoe dat zo kwam? Een logisch antwoord daarop heb ik niet. Ik vond het eerlijk gezegd niks. Probeerde mijn kinderen ook te overtuigen het niet te doen. En toch.

Het is een manier om je uit te drukken en je verhaal te vertellen, dat is is zeker. Maar dit is toch echt vooral voor mijzelf. Een mantra, een bezwering misschien zelfs. Heb het leven lief, hoe het ook naar je toekomt en zelfs wanneer alles tegenzit en er dingen gebeuren die je écht niet wilt. Maar wanneer het er ís, heeft verzet of ontkenning geen enkele zin. Voor mij was dat de afgelopen jaren hard werken. En nog steeds vraagt het elke dag liefdevolle aandacht. 

Dat dit prachtige lied (in dit verhaal gezongen door Elske de Wall, maar oorspronkelijk van Liesbeth List) het laatste nummer was dat mijn vriendin toevoegde aan haar playlist voor haar afscheid, was misschien de druppel die mij deed besluiten. Vijf jaar lang worstelde zij met haar ziekte en haar onvermijdelijke sterven. Vijf jaar lang verzette ze zich met hand en tand. Dat ze juist dit lied in die laatste dagen van haar leven toevoegde, emotioneert mij enorm en voelt als een opdracht die ze naliet.

Heb het leven lief.
Als de stormwind gromt en als de lente komt.
En ​verberg je niet