Uitnodiging voor die jonge vader in dat mooie blauwe pak

Gisteren, zaterdag 5 oktober, stond ik op het Event Leven en wonen in de Meerpaal in Dronten. Vlak voor vier uur, het einde van de beurs, kwam er een jonge man in een mooi blauw pak naar mijn tafel. Zijn ogen gleden over de boeken en bleven hangen bij het boek: ‘Kinderen helpen bij verlies’ van Manu Keirse. Ik wachtte even en vroeg toen aan hem of hij een vraag had en of ik iets voor hem kon betekenen. Hij vertelde over het grote verdriet in zijn jonge gezin en over de zorgen die hij had om zijn dochtertje. Toen tranen zich een weg zochten naar boven, slikte hij ze dapper weg.
 
Een gesprek voeren in de setting van een beurs is niet gemakkelijk en wanneer het een intiem en gevoelig onderwerp is, is het bijna niet te doen. Ik hoopte toch, dat ik hem iets mee had kunnen geven.
 
Maar toen ik vannacht wakker lag, herinnerde ik me het gesprek en er bleef één zin hangen: ‘Wij zijn als gezin heel sterk’. Het was een zin die hij meerdere malen uitsprak. Als een mantra. Ik dacht: ‘Misschien mag jij en mogen jullie wat minder sterk zijn.’ En ik vroeg me af of ik dat met zoveel woorden wel had gezegd.
 
Een gebeurtenis zo groot als het verhaal van deze jonge vader slaat een gat in het leven. Een gat ook in dit gezin. Die wond vraagt liefdevolle aandacht, niet even, maar een leven lang. Een pleister plakken en dan door willen gaan, is niet mogelijk. Ik zou hem nog zo graag willen zeggen: ‘heb ik godsnaam verdriet’. Omdat ik uit ervaring weet, hoe belangrijk dat is. Maar ook omdat ik ineens voelde dat dat zomaar een sleutel zou kunnen zijn in zijn zorgen om dat kleine meisje.
 
Lieve jonge vader, wanneer deze woorden jou op de een of andere manier bereiken, dan wil ik je graag uitnodigen voor een wandeling in het bos. Natuurlijk helemaal vrijblijvend. 
Eva (06 348 73 111)