Vrouw & Rouw

Samen één

6/1/2016

De minuten tikken
mijn toekomst
naar me toe.
Elke ademhaling is
een herinnering;
zo ook
mijn leven.
Slechts het nu
is realiteit.
Waarom blijven dan de pijn,
het verdriet en ook de angst
uit het verleden
bij mij,
waarom glijden die niet
als mijn adem
door mij heen,
om te verworden tot
verleden tijd.
Wie ik was
staat in de weg
van wie ik ben.
Of,
zijn we toch
samen één?

0 Reacties

Uw commentaar zal worden geplaatst nadat het is goedgekeurd.

Laat een antwoord achter.

Korte verhalen

Zoekend naar mezelf schrijf ik al mijn hele leven. Het schrijven helpt me te komen tot de essentie. Van mij, mijn gedoe, mijn vreugde en verdriet, kortom van mijn leven. Schrijven brengt helderheid in de mist. Het brengt me naar gebieden waar de zon schijnt. Al is het maar voor even.

Jarenlang hield ik mijn schrijfsels voor mijzelf. Tot ik me realiseerde dat ik niet alleen ben en hier niet voor mijzelf ben. Ik ben onderdeel van het geheel. Niets is alleen van mij en ervaringen zijn gezamenlijk. Door deze te delen kunnen we elkaar bijstaan, bemoedigen en elkaar misschien zelfs inzichten geven. Sinds augustus 2013 hield ik daarom een blog bij.

Nadat ik startte met Vrouw&Rouw en mijn werk als rouwbegeleider stopte ik met dit blog en schreef ik vooral over ervaringen met cliënten. Dat doe ik overigens alleen met hun medeweten en nadrukkelijke toestemming.

Eva

RSS-feed