Over de grootsheid van het leven

Zag je de film Boyhood al? Ik zag hem afgelopen dinsdagmiddag en vond het een prachtige film. Geen spektakelfilm, maar een film over Het Leven. En dat is al spektakel genoeg. De film raakte me en nadien vroeg ik me af wat me nou het meest raakte.

​Was dat het feit dat de jongen waar de film om draait ongeveer de leeftijd heeft van mijn eigen zoon? Of waren het de keuzes die de ouders maakten, de ‘opvoedkundige’ aandacht die ze gaven (zo nu en dan herkenbaar, zo nu en dan confronterend). Of waren het de jaren die zichtbaar werden in de gezichten, de lichamen en de houding van de acteurs. De jongen van 6 wordt 18. De jonge moeder wordt een oudere moeder, de jonge, branieachtige vader die niet gebonden wil worden wordt uiteindelijk een gezinsman met een gezinsauto. Het is intrigerend, inspirerend en tegelijkertijd soms beangstigend. Het meest beangstigende was misschien wel de snelheid waarmee de jaren voorbij gleden. Ik denk aan mijn eigen leven, aan mijn eigen jaren, aan het begin, mijn keuzes, de kinderen, hun geboorte, het loslaten, het onvermijdelijke einde. Stil word ik ervan.

Woensdagochtend was ik samen met een paar vriendinnen en we vroegen ons af hoe het zou zijn wanneer er een film zou zijn gemaakt gedurende ons leven. Het leek me wel wat, zo’n film over mijn leven. Niet dat ik sterallures heb hoor, of dat mijn leven zo bijzonder is, maar toch. Ik zou dan nu een prachtig document hebben over mijn leven. Alles wat ik in de loop der jaren vergeten ben, al dan niet bewust, zou haarscherp zijn vastgelegd en op elk gewenst moment zou ik het opnieuw kunnen beleven. Wellicht zou de rode draad, die zo mooi zichtbaar wordt in het geschreven levensverhaal, groots zichtbaar zijn op het witte doek. Ik zou mezelf letterlijk zien leven, ouder zien worden, keuzes zien maken. Oef, over confronterend gesproken. 

En weet je wat ik nou zo ontzettend interessant vind? Of intrigerend, om dat woord nog maar eens te gebruiken. Iets wat ik bijna niet kan bevatten? Omdat het zo groot is? Dat elke beslissing die je in je leven neemt gevolgen heeft voor de rest van je leven. Denk daar maar eens over na. Nee, niet gelijk weer door, ....., sta er echt even bij stil. Elke beslissing die je in je leven neemt heeft gevolgen voor de rest van je leven. En veel van die beslissingen weet je niet eens meer. Toch hebben ze je leven beïnvloed, misschien zelfs dramatische wendingen gegeven. Wellicht heeft jouw beslissing grote gevolgen gehad voor het leven van een ander. Op het filmdoek spat het er bij wijze van spreken vanaf, elke gedachte, elke beslissing, groot of klein, wordt heel erg zichtbaar. Wow! 

Ook ik heb vele beslissingen genomen in mijn leven. Ze hebben me gebracht waar ik nu ben. En dat is goed. Meer dan goed. Maar die momenten zelf en met name de tijd daarvoor en daarna, werden vaak gekenmerkt door onzekerheid, chaos, angst, niet weten, ogenschijnlijk onvermogen. Ook dat liet de film zien. Misschien raakte het daarom zo. De film nodigt je uit na te denken over je eigen leven, laat je zien wat je wel weet maar (misschien) liever niet wilt zien. Doet je herinneren, herbeleven. En bovenal laat de film de grootsheid van het leven zien. De grootsheid van jouw leven. Sta daar vandaag eens bij stil, wees je bewust van de grootsheid van jouw leven. Al was het maar voor even.