• Welkom
  • Rouwbegeleiding
    • Rouw aan de keukentafel >
      • Latifa
    • Leven met een Leervraag
    • Wandelcoaching
    • Levensverhaal
    • Levende verhalen >
      • Het verhaal van Annet - 2017
      • Het verhaal van Annet - Hoe het nu is - november 2022
      • Anke -Het vervolg naar het einde
  • Stervensbegeleiding
  • Blog
  • Uitvaartspreker
  • Ervaringen van clienten
  • Over Eva
    • Missie en Visie
  • Contact
  • Vergoeding
   

Missen

31/10/2021

0 Comments

 
Zondagochtend. Ik loop met mijn ziel onder de arm en mijn tranen zitten hoog. Maar waarom dan toch? Alles loopt de afgelopen weken toch juist lekker? Tijdens een wandeling langs de dijk verschijnt zij ineens voor mijn geestesoog en langzaam komen de woorden.

Deze dagen trekken mij langzaam maar gestaag naar mijn verjaardag toe. En als ik aan mijn verjaardag denk, denk ik automatisch ook aan haar verjaardag; de dag die we nu geen verjaardag meer noemen, maar geboortedag.

20 dagen na mij kwam zij ter wereld. 20 dagen en één jaar om precies te zijn. Elk jaar op mijn verjaardag liet ze me dat weten. Nee, niet fijntjes, want daar was ze niet zo goed in, maar wel met een hele grote grijns op haar gezicht. Een heel jaar ouder was ik dus. En 20 dagen. Zo jong als zij zou ik nooit meer zijn.

Mijn verjaardag was niet compleet als zij er niet bij was. We dronken een glas wijn en klonken op het leven. Ook tijdens de jaren dat ze ziek was. Als het even kon dan was ze er bij. En als het niet kon dan toch. 2,5 jaar is het geleden dat ze stierf. Het lijkt eeuwen geleden. En soms is het als de dag van gisteren. Dan zit ik in gedachten weer aan haar sterfbed en beleef ik opnieuw onze meest intieme uren samen.

Ze hoort zo bij mijn leven dat ik ook dit jaar niet met mijn ogen zal knipperen wanneer ze op mijn verjaardag toch dat glas wijn komt halen. Ik zal de deur wijd open zwaaien en heel hard roepen: ‘Waar wàs je al die tijd!’

God wat mis ik haar. Haar lach, haar humor, haar kracht, haar grote aanwezigheid. En op sommige dagen mis ik haar net een beetje meer. Toch is het ook heel fijn haar in dat missen weer even zo nabij te voelen. Als het straks gaat schemeren steek ik een kaarsje aan bij haar foto. En drink ik een goed glas wijn. 

​Dag lieverd.

​

0 Comments

Your comment will be posted after it is approved.


Leave a Reply.

    Helderheid in de mist

    Zoekend naar mezelf schrijf ik al mijn hele leven. Het schrijven helpt me te komen tot de essentie. Van mij, mijn gedoe, mijn vreugde en verdriet, kortom van mijn leven. Schrijven brengt helderheid in de mist. Het brengt me naar gebieden waar de zon schijnt. Al is het maar voor even.

    Jarenlang hield ik mijn schrijfsels voor mijzelf. Tot ik me realiseerde dat ik niet alleen ben en hier niet voor mijzelf ben. Ik ben onderdeel van het geheel. Niets is alleen van mij en ervaringen zijn vaak universeel. Door deze te delen kunnen we elkaar bijstaan, bemoedigen en elkaar misschien zelfs inzichten geven. Sinds augustus 2013 houd ik daarom een blog bij.

    Soms schrijf ik over eigen ervaringen en soms over de ervaringen van cliënten. 
    Dat doe ik overigens alleen met hun medeweten en nadrukkelijke toestemming.

    ​Ik wens je veel leesplezier.
    Eva

    RSS-feed

  • Welkom
  • Rouwbegeleiding
    • Rouw aan de keukentafel >
      • Latifa
    • Leven met een Leervraag
    • Wandelcoaching
    • Levensverhaal
    • Levende verhalen >
      • Het verhaal van Annet - 2017
      • Het verhaal van Annet - Hoe het nu is - november 2022
      • Anke -Het vervolg naar het einde
  • Stervensbegeleiding
  • Blog
  • Uitvaartspreker
  • Ervaringen van clienten
  • Over Eva
    • Missie en Visie
  • Contact
  • Vergoeding