Lichaam en geest

'Lichaam en Geest zijn één’ en ‘Je bent niet wat je denkt en voelt’. Met die twee uitspraken word ik vanochtend wakker. Gelijk zijn er allerlei gedachten en voor ik het weet heb ik mijzelf ‘vastgedacht’. En verbind ik aan deze twee uitspraken één vraag: is dat waar?

Net voordat al deze gedachten in mij opkomen is het mijn lichaam waar ik me bewust van ben. Het voelt beurs, elke spier doet pijn, elke beweging gaat moeizaam. Een wandelingetje door het dorp gisterochtend, om verjaardagscadeautjes voor dochter Sanne te kopen, en een twee uur durende CKV jeugdvoorstelling van Mary Poppins zijn hier debet aan. Zelf cadeautjes halen was heerlijk om te doen en ook de voorstelling (waarin Sanne meedanste) was ontzettend leuk, maar beide waren fysiek ook pittig.

’Lichaam en Geest zijn één’ en ‘Je bent niet wat je denkt en voelt’. Ze klinken vanochtend best tegenstrijdig, moet ik je eerlijk zeggen. Mijn lichaam voelt beurs en mijn gedachten sluiten zich daar maar wat eenvoudig bij aan. En dan wordt het: ik ben beurs. Maar is dat zo? 

In een boekje van Hans Stolp lees ik deze week iets over de samenstelling van de mens. Stolp schrijft: ‘Bijna iedereen kent wel de zegswijze dat een mens een lichaam, een ziel en een geest heeft. Maar bijna niemand weet meer wat we ons bij deze drie elementen nu precies voor moeten stellen.’ Gelukkig geeft Stolp een korte uitleg. Het lichaam is het fysieke lichaam èn het etherische lichaam (de levensenergie waarmee het fysieke lichaam wordt doorstroomd, wat ons fysieke lichaam levend houdt). 
De ziel is het astrale lichaam en de Geest is onze goddelijke kern, ook wel het Zelf of het Ik genoemd. Ter verduidelijking schrijft Stolp: Als de mens slaapt, hebben het astrale lichaam en de geest het fysieke en etherische lichaam verlaten. Is de mens wakker, dan wordt het lichaam ook doorstroomd door het astrale lichaam en dankzij dit astrale lichaam komt de mens in beweging. De wakkere mens handelt vanuit de kracht van het Ik, hiermee geeft hij sturing aan zijn leven. Het astrale lichaam maakt de mens bewust van wat hij voelt: pijn, honger, of dorst bijvoorbeeld. 

Aha, denk ik, nu komen we ergens. Daarom voel ik, wanneer ik slaap, geen pijn. En daarom is dat het eerste wat ik wel voel wanneer ik weer ‘tot bewustzijn’ kom. Maar hoe zit het nu met de uitspraak ‘Je bent niet wat je denkt en voelt’. Is de bewuste gedachte ‘ik heb pijn’ dan juist? Of moet ik zeggen: ‘mijn lichaam heeft pijn’. Lichaam en Geest zijn één, want samen maken ze mij tot de mens die ik ben. Tegelijk BEN ik niet mijn lichaam. Immers mijn Ik, mijn Geest woont in mijn lichaam, maar is daarmee niet onlosmakelijk verbonden. Mijn Geest kan los van mijn lichaam bestaan. Zonder mijn Geest is mijn lichaam niet meer dan een lichaam. Wanneer ik wakker ben, kan ik voelen hoe het met mijn lichaam is, ik verbind mij er mee. Maar ik moet mij er niet mee vereenzelvigen. 

Dus is het: mijn lichaam is in pijn, mijn lichaam is beurs en Ik ben mij daarvan bewust. Meer niet. Maar dat te weten is eenvoudiger dan het te (be)leven. Of valt dat mee? Zoals ik mij bewust ben van mijn lichaam, kan ik mij ook bewust worden van mijn geest. Alles wat je aandacht geeft groeit. Misschien is dat de crux. Want nu deze gedachten door mij heen zijn gegaan en ik ze heb opgeschreven, is de pijn van mijn lichaam naar de achtergrond geschoven. Ik ben mij minder van haar bewust. Zo eenvoudig en zo moeilijk is het dus. Daarmee kom ik – voor nu - tot de conclusie dat beide uitspraken waar zijn:
'Lichaam en Geest zijn één', en, 'Je bent niet wat je denkt en voelt'. Eens?