Vrouw & Rouw

In liefdevolle herinnering

22/5/2020

De hele week voelt het alsof er iets staat te gebeuren.

Maar het is al gebeurd.

Vorig jaar, 22 mei 2019 in de vroege ochtend verliet jij je zieke lichaam.

Hoe is het om je vriendin te verliezen, werd mij diezelfde ochtend gevraagd. Ik had nog geen idee. Veel schreef ik erover, het afgelopen jaar. Maar voor de diepte in de werkelijkheid kan ik nog steeds moeilijk woorden vinden.

De afgelopen dagen las ik mijn aantekeningen van vorig jaar terug. Over ons laatste echte gesprek en jouw laatste dagen en uren. Over hoe ik bij je waakte in je – naar later bleek – laatste uren hier op aarde. Ik zie en voel mijzelf in gedachten zo weer naast je zitten. Machteloos. Stille eerbied en deemoedigheid. Kijkend naar hoe jij lag te zwoegen in je zieke lichaam. Adem in, adem uit.

Heb het leven lief
Jouw dood heeft mij opnieuw laten voelen hoe kostbaar het leven is, elk moment van de dag. Want alleen vandaag, dit ene moment, bestaat. De rest is illusie. Verleden en toekomst krijgen een gezicht bij de gratie van deze dag.

Heb het leven lief
Als de stormwind gromt en als de lente komt
En verberg je niet

Jou verliezen
Jou verliezen bleek veel en groots. Je hebt een leegte achtergelaten die niet te vullen is. In de herinneringen vind ik je terug. Terug uit het verleden. In de herinneringen blijf jij nabij. Het woord bitterzoet komt in me op. De herinneringen aan jou zijn bitterzoet.

Jou missen
In het afgelopen jaar is het missen naar een andere laag gezakt. Minder scherp, maar wel veel dieper. Minder puntig, maar wel veel intenser. Het woord missen lijkt zelfs ongepast. Je mist de bus. Of een afspraak. Je mist het zout in het eten. Of een programma op tv. Maar jou? Het woord ontberen komt meer in de buurt. Ik ontbeer jouw aanwezigheid, je vriendschap, je blik, je stem, je lach, je kracht.

Ik ontbeer wat jij was voor mij
en ik ontbeer wat ik was voor jou.

En toch ….
Soms ben je er
Om mij heen
En door mij heen
Onuitwisbaar
Voor altijd
Een liefdevolle herinnering

0 Reacties

Uw commentaar zal worden geplaatst nadat het is goedgekeurd.

Laat een antwoord achter.

Helderheid in de mist

Zoekend naar mezelf schrijf ik al mijn hele leven. Het schrijven helpt me te komen tot de essentie. Van mij, mijn gedoe, mijn vreugde en verdriet, kortom van mijn leven. Schrijven brengt helderheid in de mist. Het brengt me naar gebieden waar de zon schijnt. Al is het maar voor even.

Jarenlang hield ik mijn schrijfsels voor mijzelf. Tot ik me realiseerde dat ik niet alleen ben en hier niet voor mijzelf ben. Ik ben onderdeel van het geheel. Niets is alleen van mij en ervaringen zijn vaak universeel. Door deze te delen kunnen we elkaar bijstaan, bemoedigen en elkaar misschien zelfs inzichten geven. Sinds augustus 2013 houd ik daarom een blog bij.

Soms schrijf ik over eigen ervaringen en soms over de ervaringen van cliënten. Dat doe ik overigens alleen met hun medeweten en nadrukkelijke toestemming.

Ik wens je veel leesplezier.
Eva

RSS-feed