Het verslag als waardevolle aanvulling op het gesprek

Het idee
Ergens de afgelopen jaren besloot ik het verslag - dat ik altijd maak na een begeleidingsgesprek - ook beschikbaar te stellen aan de cliënt zelf. Het idee ontstond toen een cliënt mij vroeg: 'zou je dat voor mij op willen schrijven?' Het lukte haar op dat moment niet om het zelf op te schrijven; teveel onrust en chaos in haar hoofd.

De twijfel
Gespreksverslagen toesturen is iets heel anders dan ze opslaan voor eigen gebruik. Het vraagt nog meer zorgvuldigheid in woordkeuze. Immers de woorden mogen door de ander niet verkeerd worden begrepen en het verslag moet vooral een zorgvuldige en feitelijke weergave zijn van de ontmoeting. Het maken van een verslag kost mij dan ook veel tijd en aandacht. Ik schrijf het, ik lees het na, en nog eens en nog eens. En als ik denk: ja, zo klopt het helemaal, pas dan stuur ik het toe.

Afgelopen week sprak ik met een collega over het maken van verslagen. Ik sprak mijn twijfel uit of ik dit wel wilde blijven aanbieden. Omdat het zoveel tijd en energie kost. Je zou zelfs kunnen zeggen: ‘het kan niet uit'. Ook na dat gesprek twijfelde ik nog.

Een nieuw besluit
Maar nu niet meer. Vanochtend opende ik mijn mailbox en vond ik een bericht van een cliënt die ik vorige week sprak. Ze schrijft: 'Dankjewel voor het verslag, heel krachtig en helpend om terug te lezen.'
 
Daarmee krijgt het verslag en de overweging: ‘kan het uit’ ineens een hele nieuwe lading. Het verslag blijft.