De draak en de liefde

In mij woont een Draak. Een hele Grote, met vele koppen. En elke dag is het weer een gevecht wie er die dag op kop ligt. Vandaag is het de één, morgen is het de ander. Soms verdwijnt een kop, omdat deze al zijn krachten heeft verloren, of omdat hij niet meer nodig is. Daar verheug ik mij dan in. Want dat betekent dat iets anders in mij sterker is geworden. Maar waar een kop verdwijnt, kan ook ineens een nieuwe kop ontstaan. Daar ben ik dan weer verbaasd over. Een kop die symbool staat voor iets wat al jarenlang latent in mij aanwezig was. En na zo’n interne verschuiving ziet hij zijn kans schoon. Springt ook deze nieuwe drakenkop met al zijn kracht ineens naar voren. Zo onverwacht soms, dat ik ervan schrik. 

Sommige koppen ken ik al vele jaren. Ze hebben ook een naam, bijvoorbeeld de koppen ‘Ik ben niet goed genoeg’, of ‘Angst’ of ‘Wie ben ik ...’. Onaangename koppen zijn het. En tegelijk hebben ze ook iets bekends, iets vertrouwds, hebben ze al jaren een functie. Wie zou ik zijn zonder die koppen....
Ook deze week vochten de koppen dagelijks om de koppositie. Het waren ‘Ik ben zielig’, ‘Cynisme’ en ‘Ego’ die om de beurt naar voren schoten. De kop ‘Cynisme’ had weer veel cynische gedachten en de kop ‘Ego’ wilde die cynische gedachten maar wat graag uitspuwen. Cynische en egocentrische woorden borrelden in mij op, direct gevoed en bevestigd door de ‘Ik ben zielig’ kop. Want samenwerken, dat kunnen ze als de beste, deze drakenkoppen. Omdat ze er stuk voor stuk beter en sterker van worden. 

Gelukkig was er deze week geen drakenkop die ‘won’. Het was de Liefde. Niet omdat ze vocht, maar gewoon omdat ze er was en ik haar zag. De Liefde die geen woorden nodig heeft, die niet vecht. De liefde die verzacht, omhelst en verwarmt. De liefde de scheurtjes maakt in harde pantsers, daardoor naar binnen glipt en zo gewapende draken ontwapent. De liefde die geduldig is, die niet hoeft te strijden om een koppositie, maar die IS. Overal en altijd. Zowel voor als achter, zowel binnen als buiten. Er is liefde om te geven, er is liefde om te ontvangen. Dat laatste vind ik zelf nogal moeilijk. Daar zit dan weer een flinke drakenkop tussen. Maar deze week won ze, de Liefde. Gewoon, omdat ik haar toe kon laten. 
De Draak is weer getemd. Shhhhh.