• Welkom
  • Rouwbegeleiding
    • Rouw aan de keukentafel >
      • Latifa
    • Leven met een Leervraag
    • Wandelcoaching
    • Levensverhaal
    • Levende verhalen >
      • Het verhaal van Annet - 2017
      • Het verhaal van Annet - Hoe het nu is - november 2022
      • Anke -Het vervolg naar het einde
  • Stervensbegeleiding
  • Blog
  • Uitvaartspreker
  • Ervaringen van clienten
  • Over Eva
    • Missie en Visie
  • Contact
  • Vergoeding
   

Alles heeft z'n eigen tijd

11/10/2022

0 Comments

 
Dit blog liever beluisteren? Klik dan hier.
Elke keer dat ik de was doe, valt mijn oog erop: haar paarse trui. Hij ligt in de bijkeuken, bovenop een kastje waarin ik vuile was verzamel. Zo’n Ikea-kastje met oranje bakken, je kent het vast. Vroeger was het gevuld met speelgoed. Nu dus met de vuile was. Wit bij wit, zwart bij zwart, bont bij bont.
 
Na haar overlijden nam ik bijna al haar kleren mee naar huis. Alleen wat onderkleding bleef achter in het verpleeghuis, altijd handig voor de zorg wanneer iemand een ‘ongelukje’ heeft gehad. Ik wilde alles netjes wassen, zo mogelijk verstellen en dan gereed maken voor een ‘tweede leven’. Een paar truitjes belandden in mijn eigen kast.
 
Maar die paarse trui. Op de een of andere manier kon ik er nog geen afstand van doen. Ik heb hem ook nog niet gewassen. Hij ligt daar maar. Als een frummeltje. Nu haar sterfdatum langzaam maar gestaag dichterbij komt – al bijna één jaar; hoe dan?? – is het alsof de trui zich duidelijker laat zien, duidelijker aanwezig is. Alsof hij aandacht vraagt.
 
En als ik dan mijn ogen dicht doe, dan zit zij er gewoon weer ín. In die trui. Ach, wat hield ze van mooie kleren. Vroeger, heel lang geleden, maakte ze bijna alles zelf. Jurken, broeken, bloesjes, bikini’s en nog zoveel meer. Ze was daar ook heel handig en creatief in. Maar op een gegeven moment stopte ze met zelf kleding maken. Het was niet meer nodig. Vanaf dat moment kocht ze graag kleding. Maar het moest wel mooi zijn. Van mooie stof. Mooi gemaakt. Aansluitende blokken. Doorlopende strepen. Netjes afgewerkt, zowel van buiten als van binnen. Ach, wat lijkt het lang geleden. Maar toch, met die trui in de bijkeuken, op dat kastje, is dat alles ineens ook weer heel dichtbij. Is zij ineens weer heel dicht bij. Ik kan haar bijna aanraken.
 
Alles heeft z’n eigen tijd, zeg ik vaak. En dat is zeker zo in het afscheid nemen. Maar nu lijkt het toch tijd de trui te wassen. Met de hand. Nog één keer. Nog één keer op mijn wasrek. En dan in de zak van max. Bedoeld om – met de winter voor de deur – iemand anders mooi warm houden.
0 Comments

Your comment will be posted after it is approved.


Leave a Reply.

    Helderheid in de mist

    Zoekend naar mezelf schrijf ik al mijn hele leven. Het schrijven helpt me te komen tot de essentie. Van mij, mijn gedoe, mijn vreugde en verdriet, kortom van mijn leven. Schrijven brengt helderheid in de mist. Het brengt me naar gebieden waar de zon schijnt. Al is het maar voor even.

    Jarenlang hield ik mijn schrijfsels voor mijzelf. Tot ik me realiseerde dat ik niet alleen ben en hier niet voor mijzelf ben. Ik ben onderdeel van het geheel. Niets is alleen van mij en ervaringen zijn vaak universeel. Door deze te delen kunnen we elkaar bijstaan, bemoedigen en elkaar misschien zelfs inzichten geven. Sinds augustus 2013 houd ik daarom een blog bij.

    Soms schrijf ik over eigen ervaringen en soms over de ervaringen van cliënten. 
    Dat doe ik overigens alleen met hun medeweten en nadrukkelijke toestemming.

    ​Ik wens je veel leesplezier.
    Eva

    RSS-feed

  • Welkom
  • Rouwbegeleiding
    • Rouw aan de keukentafel >
      • Latifa
    • Leven met een Leervraag
    • Wandelcoaching
    • Levensverhaal
    • Levende verhalen >
      • Het verhaal van Annet - 2017
      • Het verhaal van Annet - Hoe het nu is - november 2022
      • Anke -Het vervolg naar het einde
  • Stervensbegeleiding
  • Blog
  • Uitvaartspreker
  • Ervaringen van clienten
  • Over Eva
    • Missie en Visie
  • Contact
  • Vergoeding