LAAT JE VIEREN 
Om het 1-jarig jubileum van VROUWenROUW te vieren laat ik in de maand maart mijn tarieven vieren. ​

‘Laat je vieren’, vind ik een ontroerende uitspraak. Ik heb er ook gelijk een beeld bij. Het beeld van een mens die zich tot het uiterste inspant iets vast te houden, iets vooral niet los te laten. Alle spieren zijn gespannen, van de armspieren tot de beenspieren tot de buikspieren en de spieren in het gezicht. De kaken en ook de lippen zijn stijf op elkaar geperst. Dat beeld. En dat iemand dan heel zacht en liefdevol tegen deze mens zegt: ‘laat het vieren’. Of, zoals de titel: ‘laat JE vieren’. En dat die mens dan heel voorzichtig loslaat en als het ware wakker wordt en thuiskomt in zichzelf. Diepe ontroering.

De woorden ‘laat je vieren’ kwamen vanochtend in me op toen ik nadacht over het 1-jarig bestaan van VROUWenROUW. Dat moment wil ik graag vieren. Omdat er veel is om dankbaar voor te zijn. 'Laat je vieren' is een uitnodiging aan de vrouw die zo haar best doet zich staande te houden in de wereld, alle touwtjes van haar leven strak in de hand. Ze moet door ....

Wanneer de ruimte wordt verzwaard door het onuitgesprokene
Afgelopen vrijdag had ik een netwerkborrel in de Meerpaal in Dronten. Ik sprak er verschillende ondernemers. Wanneer ik vertel over mijn bedrijf en uitleg wat persoonlijke begeleiding bij verlies en verandering inhoudt, dan is meestal de reactie: ‘dat zal wel zwaar zijn’.  Maar dat is het niet.

​Praten over en bezig zijn met verlies en rouw ervaar ik niet als zwaar. Ik vind het eerder zwaar het er niet over te hebben. Dan voel ik ‘dat er wat is’ maar er worden geen woorden aan gegeven. Het ‘iets’ krijgt niet de ruimte, maar verzwaart wel die ruimte. Aandacht geven aan verlies en aan wat dat met je doet is aandacht geven aan jezelf, aan jouw leven én aan wat jou zo lief is. Daarover (mogen) spreken met iemand kan intens zijn, emotioneel misschien, maar niet zwaar; door het te benoemen wordt het eerder lichter, de lucht klaart voor even op.

Laat je dragen. Al is het maar voor even
Het afgelopen jaar heb ik vele mooie gesprekken gehad. Gesprekken met vrouwen voor wie het leven op dat moment  moeilijk was. Een gevoel van drijfzand, van chaos, uitzichtloosheid, de regie van je leven niet meer kunnen vastpakken. Vrijuit kunnen vertellen gaf hen lucht. Wanneer ik kon uitleggen dat het niet raar was hoe ze zich voelden zag ik de ontspanning. Wanneer ik hun beleving kon duiden ontstond er rust. Soms wandelden we, soms deden we een oefening, soms gaf ik een opdracht. Maar vooral was er aandacht en ruimte. Ruimte om te praten, om stil te zijn en aandacht te geven aan dat wat aandacht vroeg.
Herken jij jezelf? Heb jij veel te dragen? Dan nodig ik je uit je te laten vieren. Maak in de maand maart gebruik van mijn gereduceerde tarieven.