DE WEG DUURT VEEL LANGER ALS HET MISTIG IS

Ik zit in de auto en mijn dochter zit naast mij. We rijden vanuit het dorp naar huis, een ritje van ongeveer een kwartier. De tweede helft van de rit gaat over een polderweg en vandaag is deze polderweg grotendeels onzichtbaar. ‘De weg duurt veel langer als het mistig is’, hoor ik ineens naast me. Wat een prachtige metafoor, is de eerste gedachte die in mij opkomt. En hoe waar ook! 

We kennen allemaal de mistige dagen in ons leven, de mistige perioden soms ook. Perioden waarin je niet meer weet waar je bent, wat je met jezelf aan moet en waarin je soms letterlijk de weg kwijt bent. In die mist lijkt jouw weg niet alleen veel langer te duren, maar je kunt ook niet zien waarnaar toe je op weg bent. Wat gloort er aan de horizon? Wanneer zou er een afslag komen? Je weet het niet en je ziet het niet, of pas op het allerlaatste moment. 

Mist in ons leven vraagt van ons dat we ons aanpassen aan de situatie, net zoals je je op de weg aan moeten passen wanneer de omstandigheden dat vragen. In de mist zul je je tempo aan moeten passen, alert zijn en ook vertrouwen hebben. Maar hoe doe je dat? Want die mist kan je onzeker maken en je kunt je onveilig voelen, alsof het gevaar steeds op de loer ligt.
​Uit ervaring kan ik zeggen: maak geen grote stappen, houd ze klein. Wil ook niet te ver vooruit kijken, maar houd het dicht bij jezelf. Vandaag is al genoeg, dit uur misschien al wel. En probeer niet weg te zakken in ‘als-dan’-gedachten. Laat ze gaan. Kijk alleen naar dat wat je echt kunt zien. Dat is vaak al meer dan genoeg.

​In de natuur verdwijnt de mist als vanzelf omdat bijvoorbeeld de zon gaat schijnen. Om in de sfeer van de metafoor te blijven zou ik je willen zeggen: zorg goed voor jezelf. Doe de dingen die goed voor je zijn, die je hart verwarmen en je ziel voeden. Dan zul je zijn als de zon: jouw licht wordt voorzichtig weer sterker en warmer en langzaam zal de mist om je heen optrekken. Mist verdwijnt ook doordat het gaat waaien, dus blijf in beweging ook al heb je misschien de neiging je te verstoppen en stil te blijven zitten, het liefst in een klein hoekje van de bank onder een dekentje. Blijf kleine stapjes maken die passen bij jou en overzichtelijk zijn in de mist. Ga tot waar jij het kunt zien. Wanneer jij in beweging blijft, blijft ook de mist in beweging en zal langzaam verdwijnen. 

Tot slot kun je je misschien vasthouden aan het gegeven dat niets statisch is; niet in de natuur en niet in ons leven. Verandering is de enige constante, daar mag je op vertrouwen.
 
En zoek je in de mist iemand om even met je mee te lopen? Bel of mail me dan. Samen kom je veelal sneller vooruit dan alleen.